ြမန်မာြပည် ြပဿနာက အရင်းနှီးမရှိတဲ့ ြပဿနာလား။

ဟုတ်သေယာင်ေယာင်နဲ့ မဟုတ်ပါဘူး။ တကယ်တမ်း ြမန်မာ့စီးပွားေရးရဲ့ အေြခခံကျတဲ့ ြပဿနာက အရင်းနှီးေတွကို သူ့ေနရာနဲ့သူ အဆင်ေြပေြပ၊ အကျုိးရှိရှိ အသံုးမချနိုင်တဲ့ ြပဿနာ ြဖစ်ေနပါတယ်။

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပိုင်းေတွအတွင်း ရန်ကုန်နဲ့ မန္တေလးမှာ အိမ်ြခံေြမေဈးေတွ အဆမတန် ထိုုးတက်သွားတာကို ြကည့်လုိက်ရင် ြမန်မာြပည်က အထက်တန်းလွှာေတွရဲ့ လက်ထဲမှာ ေငွပင်ေငွရင်း ေတာ်ေတာ်များများ ရှိေနတယ်ဆုိတာရဲ့ သက်ေသပါပဲ။ ြမို့လယ်မှာ တဧကေလာက် ကျယ်တဲ့ ေြမတကွက်ရဲ့ တန်ဖုိးက အေမရိကန်ေဒါ်လာ ၁ သန်းေလာက်ေတာ့ ေအာက်ထစ်ေဈး ေပါက်ပါတယ်။ ေြပာရရင် ဘန်ေကာက်က ေြမေဈးထက်ေတာင် ပိုြမင့်ေနပါတယ်။

ဒီလို ေဈးြမင့်ရတဲ့ တြခားအေြကာင်းေတွ ရှိနုိင်ေပမယ့် အဓိက အရင်းခံ ဇစ်ြမစ်ကေတာ့ ေငွလံုး ေငွရင်းေတွကို ရင်းနှီးြမှုပ်နှံစရာ တြခားေနရာမရှိတဲ့ ြပဿနာပါပဲ။ ဘဏ်ေတွက စိတ်မချရသလို ေငွေြကးေတွကို နုိင်ငံြခားကို လွှဲေြပာင်းဖို့ကလည်း မလွယ်ပါဘူး။ ဒါေြကာင့် လူေတွက ေငွရလာရင် အိမ်ြခံေြမ၊ ေရွှ၊ ေကျာက်မျက်ေတွကိုပဲ ၀ယ်စုထားလုိက်ြကပါတယ်။